See the way I'm movin' !

Dzisiaj na prawdę ciężko było mi się zwlec z łóżka. Czuję każdy mięsień i wiem, że zabrzmi to paradoksalnie, ale to że boli cieszy mnie do tego stopnia, że jak tylko wstałam z łóżka zarzuciłam kawałek na głośniki i zaczęłam tańczyć.(God bless mirrors in my room!) Wszystko  przez wczorajszy dzień, który wpisuję do dziennika jako jeden z najlepszych.
Oczywiście zaczęło się od autobusu, który okazał się przyczajonym uciekinierem, dzięki czemu zafundowałyśmy sobie z Zuzałką (jej i Weronikowego bloga znajdziecie TUUUUUTAJ) smażing w pełnym słońcu w trakcie oczekiwania na następny. W podróży nie obyło się bez wesołego pasażera, który do Łodzi jechał rzekomo 5 godzin (a jednak czasoprzestrzeń da się zagiąć). W końcu omijając kasy biletowe (i na szczęście kanarów też) po przedarciu się przez największy park jaki widziałam w środku miasta dotarłyśmy na salę.
To co działo się na sali, tej pozytywnej energii, nauki kolejnych kroków, dzielenia pasją, ogromnego progresu nie da się opisać - trzeba było tam być, żeby to poczuć. Pierwszy raz byłam na warsztatach, które pozwoliły mi się tak otworzyć (chirurg nie był potrzebny). Do teraz jaram się niczym sucha trawa w Czarnobylu! Sofie, z którą odwaliliśmy kawał dobrej roboty i z którą miałam nawet chwilę na wyłączność jest najgenialniejszą osobą, od której brałam classy. Jej słowa tak bardzo podniosły mnie na duchu, że Wingsy spokojnie mogą zostać w domu - przez najbliższą chwilę nie będą potrzebne, żeby latać.
Tutaj mała fotorelacja, a ja zaczynam odliczanie do obozu!

Z Sofie <3

Zuzałka pisząca do Bagi.
Mimo, że nie było jej z nami ciałem to duchem była z nami cały dzień.

P.S  Kliknijcie w zdjęcia - większe = lepsze :P
P.S.2 Przypominam o komentowaniu - o wiele milej się pisze, kiedy mam dowody, że Was  to interesuje :)
P.S.3 Bagi następnym razem jedziesz z nami !

Zrób kreskę niczym Maestro

Jak większości osób, które mają ze mną choć nikły kontakt wiadomo, jeśli zielona kropka nie widnieje przy moim nazwisku na fejsbukowym profilu mogę być tylko w jednym miejscu - Biuro Oriflame (i w tym momencie AVONowcy, FMowcy i inni MLMowcy przestają czytać...).  Na masę pytań formułowanych różnie, ale mających na celu zrobienie wywiadu, 'Co skłoniło mnie do przesiadywania cały czas (o zgrozo!) w jednym miejscu?' odpowiem tu i teraz. Moje Biuro - moje, bo przesiaduję w nim praktycznie tyle samo, co w domu - nie jest zwykłym biurem. Na potwierdzenie tego stwierdzenia mam dowody w postaci zdjęć i rzeczy, które uzupełniają moją kosmetyczkę. ALE... powoli, od początku.

Genialna Bożenka - dyrektorka naszego biura 'hard to find' - wpadła na pomysł, który błyskawicznie wcieliła w życie, dzięki czemu makeupowe sierotki przy odrobinie chęci mogą stać się pełnoetatowymi makijażystkami (ha ha ha... bez świstka? nie w tym kraju.). Seria warsztatów 'Z Pędzlem' ma na celu dokształcenie każdego, kto wyrazi choć trochę chęci w zakresie kosmetyki. Warsztaty podzielone są tematycznie, a ja skupię się dziś na ostatnich czyli 'Zrób sobie kreskę'.
Kreski robiłyśmy pod okiem doświadczonych osób, głównie dlatego, żebyśmy nie pokaleczyły swoich buzi szpetną krechą rodem z wiejskiej wixy. Ze spotkania wyniosłyśmy nie tylko cenną wiedzę ale i pędzelki - nie było konieczne chowanie ich pod bluzką, wszystko legalnie.

To dzięki tym dwóm firmom wyglądałyśmy niczym gwiazdy.

P.S Jak zwykle polecam kliknąć w zdjęcia - większe wyglądają lepiej.

P.S.2 Polecam również zostawić komentarz - na prawdę byłoby miło wejść z Wami w jakąś interakcję :)

Gołe plecy, szpilki, bikini L A T O !

Aaaaaach... w związku z tym, że większość jest teraz w trakcie poprawiania ocen i niecierpliwie oczekuje na wakacje, z kilku miejsc usłyszałam zdecydowane głosy błagające o dodanie czegoś nowego. Wszechobecny facebook to jednak za mało i potrzeba dodatkowego rozpraszacza - uwaga nadchodzę z pomocą!
W końcu strugi deszczu zostawiające po sobie nie tylko kałuże i wodę w mojej piwnicy, ale i uczucie uchodzącego życia zostało zastąpione przyjemnie palącym słońcem, energią pozwalającą biegać przez pół dnia po mieście w wysokich szpilkach i oczywiście umiarkowaną mniej lub bardziej nagością (sukienki bez pleców rządzą!). Kiedy z rana zostałam zmuszona do wyciągnięcia moich okularów przeciwsłonecznych dopiero dotarło do mnie, że tak jakby jestem odrobinę w tyle nie tylko z garderobą, ale i z finansami - i mówiąc 'odrobinę' mam na myśli 'w cholerę'. Jedynym słusznym planem na dziś było rozpoczęcie maratonu. Przystanek pierwszy 'BIKINI'.

Batalia rozpoczęła się już w pierwszym sklepie, po przebiegnięciu dosłownie całego centrum i przymierzeniu niemal wszystkich modeli stwierdziłam, że moja niewymiarowość może zostać okrzyknięta mianem dantejskiej. W końcu padło na brzoskwiniowy komplet, przy którym i tak musiałam kombinować, ale przy takiej cenie wybrzydzanie mogłoby zaowocować siarczystym piorunem skierowanym prosto we mnie. Plan na dni najbliższe - zostać milionerką. Dobra... pięć stówek w zupełności wystarczy.

Tak, chyba wracam :)