The Walking Dead?

   Nie chwaliłam się wcześniej, bo nie lubię się chwalić... Ojeeej, dobra, po prostu szkołą zazwyczaj się ludzie nie chwalą! Ale moja jest zdecydowanie warta tego, żeby o niej wspomnieć. No to let's go!

   Nigdy w życiu nie posądziłabym się o to, że z moich ust padnie kiedyś zdanie: 'Szkoła? Co z tego, że zajęcia są w sobotę - mogę stać pod drzwiami już od poniedziałku!' mając je totalnie na myśli. A jednak! No, ale co innego można powiedzieć o zajęciach, na których pierwszą rzeczą jaką robisz to wygodne usadowienie się na kozetce z wybraną maseczką na twarzy? Raj dla kobitek w wieku każdym, no i dospać można.
   Kierunek na jaki jestem w stanie zawlec moje szanowne cztery litery bez marudzenia, a często nawet z bananem na twarzy (i tym razem nie chodzi o maseczkę) to Wizaż i Stylizacja Paznokci. Jak sama nazwa wskazuje zajęcia opierają się na upiększaniu naszych i tak już wspaniałych buziek wszelkiego rodzaju mazidłami. W szczegóły wchodzić nie będę, bo pojęcia takie jak fixer, czy duraline zdecydowanie nie są wiedzą potrzebną do przeżycia w razie apokalipsy zombie. A skoro już o niej wspomniałam to zostańmy w temacie. Potraficie wyobrazić sobie blondynkę z przeraźliwie ogromną dziurą w czole (kaliber 9mm to mało) chodzącą po centrum miasta, albo jadącą autobusem? Z tego miejsca pragnę pozdrowić każdego, kto mijał mnie w sobotę po zajęciach z charakteryzacji, przerażoną panią w sklepie, która pokazywała mi gdzie jest półka z 7days'ami, kolejne dwie sprzedawczynie, które chciały dzwonić po karetkę, ludzi robiących mi zdjęcia, policjantów z poczuciem humoru i uprzejmych panów ze straży miejskiej, którzy przepuścili mnie na pasach.
   Ja osobiście czekam na kolejny Zombie Walk, a dla Was mam kilka zdjęć.
(Zgadnijcie, które widnieje na moim facebooku jako profilówka :P)

Glamour

Pchła tańcuje once again!

   Muszę się tłumaczyć?
Pewnie, że nie muszę. Każdy kto trochę mnie zna wie, że przemawia przeze mnie lenistwo. Do tego brak dostępu do aparatu i voila' mamy 2-tygodniową przerwę, ale ale...
Przecież nie o tym chcemy czytać, ja nie chcę o tym pisać, wszyscy zadowoleni - do rzeczy! 
   Nie poczuję się Kolumbem, kiedy powiem, że dla mnie i w sumie dla każdego, kto mógłby spędzić całe swoje życie na sali treningowej sentencja 'Dzień bez Tańca dniem straconym' jest swoistym mottem życiowym. Chyba nie muszę też mówić ile szału w naszym gronie wywołuje coś takiego, jak hasło 'Warsztaty'. Tym razem warsztaty odbyły się u nas! To bardzo ułatwiło mi sprawę, kiedy wstając równiutko o 11.35 uświadomiłam sobie że o punkt 12 powinnam być 13 kilometrów dalej.
Po ekspresowym ogarnięciu swoich szanownych czterech liter, kiedy to  przestrzeń pomiędzy pokojem a łazienką rozmywała się, co było trochę niebezpieczne zważając na to, że te dwa pomieszczenia dzieli ściana popędziłam na przystanek. Niestety moja ekscytacja nie pozwoliła mi grzecznie zaczekać na rydwan i stwierdzając 'raz się żyje' wybrałam podróż stopem. Wierzcie mi - do tej pory jestem w szoku, ale spóźniłam się jedynie kwadrans!
Same warsztaty, to dawka niesamowitej energii i soczystego groove - wszystko to czuję jeszcze dziś w każdym mięśniu, nawet w tych, o których istnieniu nie miałam pojęcia. Mimo, że były to tylko dwie lekcje klimat został oddany całkowicie, różnorodność zajęć powaliła na kolana, a ja znowu jaram się niczym sucha trawa w Czarnobylu i nie ważne, że czuje się jak 60letnia staruszka! Dzielnie staję przed lustrami w moim pokoju i cisnę jeszcze i jeszcze, bo taki ból to dobry ból, a taka pasja zdarza się raz na milion i dla niej właśnie warto żyć!
Was zostawiam jak zwykle z fotkami i prośbą o zostawienie śladu. :)
W nagrodę dostaniecie jeszcze filmik z całego zajścia!

P.S. Wiem że to już połowa stycznia, ale życzę Wszystkim Lepszego Roku! :)
P.S.2 Wyszukiwarka youtube na bloggerze mnie zawiodła i nie mogę Wam wstawić filmiku więc zostawiam Was z linkiem : https://www.youtube.com/watch?v=osRR_IVrSYw :)